Το σημερινό μέλλον της εργασίας και οι χώροι που θα το εξυπηρετήσουν
Το σημερινό μέλλον της εργασίας και οι χώροι που θα το εξυπηρετήσουν ήταν το θέμα μιας πολύ ενδιαφέρουσας συζήτησης που βασίστηκε σε μια παγκόσμιας εμβέλειας έρευνα του ULI και συντονίστηκε από τον δημοσιογράφο Στέλιο Μπούρα.
Οι εταιρείες ακόμη και στην προ της πανδημίας περίοδο αναζητούσαν τρόπους να περιορίσουν τα λειτουργικά τους έξοδα με βελτιστοποίηση της διαχείρισης και αξιοποίησης των γραφειακών τους χώρων, γεγονός που είχε οδηγήσει σε νέους τρόπους οργάνωσης των γραφειακών χώρων από κλειστά, ατομικά γραφεία σε τύπους γραφεία που μπορούν να χρησιμοποιούνται από διάφορους εργαζόμενους ανάλογα με την παρουσία τους στον χώρο και χώρους εργασίας που οργανώνονται ανάλογα με το αντικείμενο της εργασίας. Ο σχεδιασμός των χώρων εργασίας είχε ήδη εστιάσει σε ανθρωποκεντρικές προσεγγίσεις με έμφαση στην προώθηση της ευημερίας των εργαζομένων και κατ’ επέκταση των εταιρειών.
Στη συνθήκη της πανδημίας και της τηλεργασίας φαίνεται ότι η παραγωγικότητα καλά κρατεί, αλλά για πόσο διάστημα μπορεί να συνεχιστεί αυτό? Αισθανόμαστε τώρα ότι βρισκόμαστε σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης με προσωρινό χαρακτήρα, αλλά τι θα γινόταν αν αυτή η συνθήκη παρέμενε για πάντα? Η εργασία από τον χώρο κατοικίας και η πιθανή διατάραξη των ορίων και της ισορροπίας μεταξύ της εργασίας και της εκτός εργασίας ζωής για την υπόλοιπη ζωή μας θα ήταν υγιείς και βιώσιμη?
Ας αναλογιστούμε πάνω σε αυτό που ο Lee Cal αναφέρθηκε: «Ποιοι είναι οι λόγοι για τους οποίους οι εργαζόμενοι πηγαίνουν στο γραφείο? Θα πρέπει να υπάρχουν ξεκάθαροι λόγοι για αυτό.
Ο χώρος εργασίας δεν αποτελεί απλά χώρο και μετρικά στοιχεία που συνοδεύουν τον χώρο. Είναι το μέρος, ο τόπος όπου ι άνθρωποι συναντιούνται, συνεργάζονται, παράγουν ιδέες από κοινού, κοινωνικοποιούνται, μοιράζονται ιδέες και συναισθήματα, ο τόπος όπου οι άνθρωποι συμβιώνουν και συνδημιουργούν.
Σε κάθε περίπτωση αυτό που είναι το πιο σημαντικό είναι η εργασία μας να καλύπτει τις ανάγκες μας, τόσο τις βασικές ανάγκες επιβίωσης όσο και τις πνευματικές, ψυχολογικές και κοινωνικές ανάγκες μας. Δεν είναι δεδομένο για όλους/ες τους/τις εργαζόμενους/ες ότι απολαμβάνουν και αφοσιώνονται στην εργασίας τους. Αυτή είναι μια παράμετρος που δεν μπορούμε να παραβλέπουμε όταν μετράμε την παραγωγικότητα.
Εστιάζουμε σε δυο βασικές έννοιες που συζητήθηκαν, στην ποιότητα του χώρου εργασίας και την ανθρωποκεντρική διάσταση του χώρου εργασίας του μέλλοντος.
Ανθρωποκεντρική με την έννοια ότι εστιάζει στις ανάγκες των ανθρώπων, είτε αυτές είναι χώροι κοινωνικοποίησης και συνεργασίας είτε ευρύχωροι και ασφαλείς σταθμοί εργασίας, περιβάλλοντα εργασίας που προάγουν την δημιουργικότητα και την παραγωγικότητα. Καθώς οι ανάγκες σε σχέση με τους χώρους εργασίας μπορεί να διαφοροποιούνται η χωρική ευελιξία είναι προαπαιτούμενο.
Η ποιότητα των χώρων εργασίας εξαρτάται από τον σχεδιασμό, τις χωρικές ποιότητες, τη βιωσιμότητα και τις συνθήκες άνεσης.
Η ζήτηση για υψηλής ποιότητας χώρους εργασίας με ανθρωποκεντρική προσέγγιση δεν επηρεάστηκε από την πανδημία αλλά όπως ανέφερε ο Romen Journo επιταχύνθηκε. Είπε χαρακτηριστικά ότι η υπεραξία βρίσκεται στην ποιότητα της εργασιακής μας ζωής και ο χώρος εργασίας θα πρέπει να αποτιμηθεί ολιστικά.
Παρατηρείται μια τάση μετατόπισης του χώρου εργασίας από χωρικό απόθεμα σε παροχή υπηρεσίας, η οποία θα μεριμνά για την εφαρμογή και πλαισίωση της εταιρικής κουλτούρας και για την ευημερία, ικανοποίηση και απόδοση των εργαζομένων της.
Η διεκδίκηση και προώθηση της ποιότητας των χώρων εργασίας θα προσφέρει υπεραξία σε επενδύσεις γραφειακών ακινήτων.